Aleksandra Jach

Gallup zarówno wyróżnia "komunikację" jako jeden z talentów wpływu, jak i definiuje wpływ jako sposób komunikowania się. Rozwinięta w mocną stronę, staje się umiejętnością przekazywania wiedzy, opartej na pisaniu i opowiadaniu. Dzięki niej, suche idee zamieniają się w ciekawe historie, a wydarzeniom nadawane są znaczenia. Komunikacja w ujęciu

Homo sapiens lubi obserwować innych ludzi. Jak oni wyglądają, jak się zachowują, co mówią, co czytają, o czym rozmawiają. Co zrobić, żeby mnie akceptowali? Jak przynależeć? Zaczynasz oglądać jakiś serial, bo inni to robią. Spędzasz weekend na rowerach, bo twoja grupa też to robi. Czasem nie jesteś pewna / y czy

Spontaniczne podejście do budowania konsensusu będzie wzmacniało struktury władzy i dynamikę zespołu. Ci co mówią głośno i często, zaczną pierwsi / pierwsze, inni się zgodzą, albo zostaną w cieniu, a na koniec nie wezmą odpowiedzialności. Każda / każdy z nas wnosi własne filtry, przez które patrzy na rzeczywistość. Osoba na górze hierarchii

W rodzinie jest specyficzna hierarchia. Mamy rodziców, którzy są odpowiedzialni za dzieci. Dzieci, które polegają na rodzicach w ogarnianiu codziennego życia i ko-regulują emocjonalnie. Tak, więc nie. Zespół w organizacji to nie rodzina. A jeżeli ktoś ci mówi, że tak jest u nich, to uważaj: może to czerwone światło. Zespół

Wyobraź sobie. Spotykasz osobę, zaczynacie rozmawiać. Ty coś mówisz, osoba coś mówi. Czytasz słowa, czytasz co poza nimi. Mija trochę czasu. Aj... ale przyjemność. Minęła godzina. Nawet nie zauważyłaś/eś. To był dobry rezonans. Dowiedziałaś/eś się nowych rzeczy, odpoczęłaś/ąłeś. Jesteś zrelaksowana/y. Masz ochotę dzielić się tą energią

Myślisz, że jesteś kiepski_a w prowadzeniu rozmów z osobami, które mają inne poglądy. Nie tylko ty tak masz. Ja też często zastanawiam się jak to robić. Polaryzacja poglądów to nie tylko doświadczenie indywidualne ("ja mam inaczej niż ty"). To także narzędzie wywierania wpływu. Obecne w polityce, mediach,

Jest zespół, który podziwiałam od jakiegoś czasu z daleka. Widziałam wysyp nowych projektów, w które byli zaangażowani. Było dużo. Było intensywnie i widocznie. Coś zaczęło się jednak sypać. Okazało się, że ludzie powoli myślą o odejściu z tej pracy. Nie dlatego, że nie mogą robić tam ciekawych produktów / usług. Zarobki

Chcemy kreatywności, chcemy innowacyjnych rozwiązań, chcemy, żeby osoby brały odpowiedzialność i wykazywały inicjatywę. Chcemy to na już i na teraz. Mhm...Czy jesteś pewna_ien, że ludzie w zespole rozumieją swoje własne zadania, wiedzą jak to co robią wpływa na innych, na organizację, na produkt / usługę? Czy jest pewna_ien,

Na nowy rok. Trochę doświadczeń z różnych zespołów. Własnych, cudzych, facylitowanych, szkolonych, obserwowanych. Moja osobista lista tego, co musi się pojawić, żeby zaiskrzyło, ale żeby się nie zjarało. Zastanawiałam się nad tym czy nie wziąć na tapetę jakiegoś narzędzia typu dysfunkcje zespołowe Leoncioniego, Team Health Check Spotify, Squad Health Check

Och, ile ja błędów popełniłam w zeszłym roku. Z niektórych się nauczyłam, z innych pewnie nie, a może jeszcze nie. Dzisiaj o tym myślę i wracam do różnych sytuacji. Wspominam jak dobrze pracować z ludźmi, z którymi można się pomylić i powiedzieć ok, następnym razem spróbuję inaczej. Albo przyznać, że

Koncepcja Carol Sanford dotycząca feedbacku ugruntowała mnie w moich intuicjach o tym, że dawanie i otrzymywanie informacji zwrotnej to sztuka. Feedback oparty jest na dwóch założeniach: ➜ ludzie nie widzą jasno co robią ➜ są potrzebni zewnętrzni obserwatorzy_rki (idealnie - obiektywni), którzy im to uświadomią A historycznie powstał w oparciu o

Ma być przyjemnie!!! Czy to działa? Ostatnio dzieliłam się z kimś doświadczeniem bólu podczas medytacji. Usłyszałam pytanie: Dlaczego tego nie przerwałaś? Przecież to nieprzyjemne. Potrzebowałam chwili, żeby się zastanowić. I pojawiła się odpowiedź: Okazało się, że ten ból mnie nie obezwładnia. Zmienia swój charakter, a czasem znika, przenosi się w

"Jak rozmawiać w grupie?" To pytanie, które często pada na warsztatach z facylitacji, które prowadzę. Odpowiadam na to: a w czym problem? - aa, u nas szef gada, a reszta słucha i później powtarza podobne zdanie- mamy osoby, które dużo mówią, a nie wiemy co słychać u reszty

Często spotykam się z tym, że osoby myślą o facylitacji jako nauce narzędzi, które pozwolą wesprzeć grupę. Rzadziej mam do czynienia z tymi, którzy mówią: go with the flow, grupa sama ogarnie reguły. Mnie najbliższe jest podejście gdzieś po środku. Bardzo lubię uczyć się nowych struktur i narzędzi, a jednocześnie

Klarowna komunikacja, efektywne procesy i spotkania, rozwiązywanie konfliktów, podejmowanie decyzji, angażowanie osób, partnerstwo i odpowiedzialność - te umiejętności tworzą dla mnie fundamenty facylitacji... I przywództwa, które rozumiem jako nadawanie kierunku, tworzenie bezpiecznej przestrzeni do kreowania nowych pomysłów i rozwoju zespołu. Podobne intuicje znalazłam w tekście Dany Brownlee - trenerki biznesowej,

Czy to możliwe? Kiedy rozmawiam z zespołami o tym jak chcieliby_łyby pracować, słyszę: jesteśmy gotowi_e na zmianę, ale... Częściej słyszę od menadżerów_ek, zarządów - planujemy dużą transformację, nie chcemy czekać latami, proszę tutaj szybko coś zaproponować, żeby szybko było widać efekty. Wymieniają listę rzeczy, które nie działają.

Ostatnio uczestniczyłam w bardzo ciekawej rozmowie o energii odnawialnej. Interesuje mnie ten temat od dłuższego czasu. Zrobiłam nawet kiedyś dokument sieciowy o transformacjach energetycznych (niestety dostępny tylko on demand). No więc siedzi te kilka osób, które świetnie się zna na sprawie. Ale coś nie grało. Ta rozmowa była jak sprint

Bardzo chciałam mieć taką umiejętność, żeby dogadywać się z wszystkimi. Widzę teraz jaka to była iluzja. I jakie oczekiwania wobec siebie i innych. Natomiast nadal wierzę w to, że dobre rozmowy są jak lekarstwo na wiele rzeczy. Uwielbiam rozmawiać, żyję z tego i sprawia mi to ogromną przyjemność. Dzisiaj spotkałam

Dla niektórych osób rzecz jest prosta. Jest praca. Są obowiązki. Masz je wykonywać. Koniec. Jeżeli ta mechanika nie działa, zastanawiają się jak można "zmotywować pracownika_czkę". Więcej kasy, wolnego czasu, wejścia na saunę, spotkania z pokemonami. Wstaw tu ___ [cokolwiek]Jest też inne podejście i widzę je często w

Ostatnio pracowałam z zespołem, który jest świetny w burzy mózgów. Naprawdę świetny. Ludzie rzucają pomysłami z różnych poziomów. Do wyboru do koloru. Jest radość w tym z odkrywania i z bycia razem, z możliwości, które przed nimi stoją. Od pomysłów przechodzą do urealniania, sprawdzania co jest możliwe i to też

Jesteś tam. Pojawiają się myśli, które napędzają następne, nakręcasz się, wymyślasz mroczne scenariusze, albo przypominasz sobie co trudnego wydarzyło się kiedyś i boisz się, że podobne rzeczy się powtórzą itd. itd. To męczące. To cię odrywa od tego co się dzieje. To przeszkadza koncentracji. Trudno ci czerpać radość z tego

Rozmyślam o tym podczas sesji, kiedy słyszę oczekiwanie, że to ja mam zmotywować do działania klienta/kę. Kiedy pytam, jak miałoby to wyglądać, słyszę, że mogłabym nazywać za nich co jest ich priorytetem, a czym zająć się później, albo powiedzieć jakie to są właściwe przekonania, a jakie niewłaściwe. Co więc